Όχι επαίτης· Επαναστάτης!

Thanks for the gif Valentin (http://gifmovie.tumblr.com/)

Και εγώ θέλω για την Ελλάδα μια αυτορυθμιζόμενη οικονομία, με τον όρο ότι στις φλέβες της θα ρέει η κοινωνικότητα, όχι η κεφαλαιότητα.  Η ισχύς της οικονομικής ρευστότητας, στην πιο διαστρεβλωμένη της μορφή, γεννά τη διαφθορά, η οποία με τη σειρά της δίνει χώρο στην ψεύτικη οικονομία της ραθυμίας και της αναξιοκρατίας, των δημοσίων υπαλλήλων, των καφετεριών και της επαιτείας σε όλες της τις μορφές.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι μια νοοτροπία: είμαστε εγώ, εσύ, οι γονείς μας και ο μπάρμπας στην Κορώνη, όλοι όσοι πουλάμε τον χρόνο μας, αντί για την εργασία μας. Προσληφθήκαμε για μια θέση στην οποία ενδεχομένως εξαρχής να περισσεύαμε ή που την εκτελούμε με μισή ικανότητα ή χρειαζόμαστε το ήμισυ του χρόνου απ'αυτόν που προβλέπεται. Παρασιτούμε λοιπόν, όπως και η πλειοψηφία των καφέ και των μπαρ που προσφέρουν το απόλυτο τίποτα στην κουλτούρα και την συνολικότητα. Πίνουμε τον καπουτσίνο των  τεσσάρων ευρώ, σε ποτήρια που εισάγουμε από την Κίνα, καφέ που εισάγουμε από την Αμερική, ετοιμασμένο σε εσπρεσιέρα κατασκευασμένη στην Ιταλία, σερβιρισμένη από τον άνεργο πτυχιούχο του Ελληνικού Πανεπιστημίου. Και οι μόνες θέσεις εργασία που δημιουργούμε είναι να ζητάμε σαν επαίτες λεφτά, αγνοώντας την εμπορευσιμότητα του προϊόντος και θέτοντας ως κριτήριο της πώλησης τη ρητορεία του πωλητή.

Η ραθυμία στην οικονομία οδηγεί στην συγκάλυψη της ανικανότητας: αν όλοι καταδείξουμε την αχρηστία ορισμένων υπηρεσιών και εμπορευμάτων, θα αποκαλυφθεί η ανάγκη για πραγματική αποτελεσματικότητα της προσφοράς μας. Γιατί χρειάζεται ο μεσαίος τη στιγμή που οι ίδιοι οι παραγωγοί μπορούν να πωλούν απευθείας τα μεπορεύματά τους, ειδικά τα αγροτικά; Γιατί πρέπει να πληρώσουμε προμήθεια για ένα ταξιδιωτικό πακέτο που μπορώ να κλείσω απευθείας με την αεροπορική εταιρία και το ξενοδοχείο; Και αν χρειάζομαι πληροφορίες, γιατί να μην πληρωθεί ο ταξιδιωτικός σύμβουλος με την εργασία ή την ώρα; 

Ουδέν κακό αμιγές καλού και μέσα στο ποδοπάτημα της υποβάθμισης της εργασιακής αξίας και στη συνέχεια της υπερφορολόγησής μας, καλούμαστε να μειώσουμε τον υπερκαταναλωτισμο μας. Τέρμα η αλλαγή βετέξ κάθε βδομάδα, ας το κάνουμε μία το μήνα! Τέρμα τα φροντιστήρια, ας διαβάσουμε κάνα βιβλίο! Τέρμα η εκτύπωση της ενημέρωσης, ας διαβάσουμε ειδήσεις ανακυκλωμένες στο ιντερνετ, χωρίς πηγή, χωρίς σημασία στο ποιος λέει αυτά που λέει. 

Ας μην δώσουμε ένα δίφραγκο στον ζητιάνο του τραίνου γιατί πρέπει να ξεσηκωθεί να επαναστατήσει για μια πιο δίκαιη κοινωνία (άσε που είναι θλιβερό να δώσω το μισό μου ευρώ, δεν τα βρίσκω και στον δρόμο).