Πλατεία Βάθης*

Στο παιχνίδι του αυτοπροσδιορισμού του κοινωνικού στάτους, ως φοιτήτρια εκτός Αθηνών, (αλλά και τώρα ακόμα καμιά φορά), αν δήλωνα ότι μένω στην Πλατεία Βάθης χωρίς να ξέρει ο συνομιλητής που βρίσκεται, έλεγα επεξηγηματικά «ε... να... κάτω, εκεί, δίπλα απ’τα Εξάρχεια». Καμιά φορά αντικαθιστούσα τα Εξάρχεια με το «κάτω απ'το Κολωνάκι». 

Οι πιο ψαγμένοι ξέρουν το τραγούδι «Έλα να μάθεις στην Πλατεία Βάθης, έλα να μάθεις, τι ζωή περνώ» της Μπέλλου και με ρωτούν με πανικό «μα πώς ζεις εκεί;». Οι δε ταξιτζήδες αναρωτιούνται «γιατί δεν φύγατε ποτέ;». Οι υποψιασμένοι με  κοιτούν με οίκτο, οι πιο πονεμένοι με αγωνία στο πρόσωπο, αυτήν που είναι σα να αναβιώνουν για κλάσματα δευτερολέπτου κακές αναμνήσεις.

Όχι επαίτης· Επαναστάτης!

Thanks for the gif Valentin (http://gifmovie.tumblr.com/)

Και εγώ θέλω για την Ελλάδα μια αυτορυθμιζόμενη οικονομία, με τον όρο ότι στις φλέβες της θα ρέει η κοινωνικότητα, όχι η κεφαλαιότητα.  Η ισχύς της οικονομικής ρευστότητας, στην πιο διαστρεβλωμένη της μορφή, γεννά τη διαφθορά, η οποία με τη σειρά της δίνει χώρο στην ψεύτικη οικονομία της ραθυμίας και της αναξιοκρατίας, των δημοσίων υπαλλήλων, των καφετεριών και της επαιτείας σε όλες της τις μορφές.

Τί με δίδαξε η κρίση

Thanks for the gif Valentin (http://gifmovie.tumblr.com)

Καταριόμαστε τη γενιά μας που δεν θα έχει το προνόμιο να ζήσει από μια θέση στο δημόσιο, αλλά αντίθετα, είμαστε καταδικασμένοι να μαζεύουμε τα άπλυτα της γενιάς του Πολυτεχνείου. Σκάνδαλα, πολιτικοί, μεγαλοεπιχειρηματίες με απλήρωτους εργαζομένους και ΙΚΑ, μειώσεις μισθών, κατάργηση στοιχειωδών εργατικών κεκτημένων στον βωμό των δημοσίων υπαλλήλων. Πόσα χρόνια; 10? 15? Ή μήπως θα έρθουν οι γεωτρήσεις και θα σωθούμε κάποια στιγμή υποφερτά νωρίτερα;