Τί με δίδαξε η κρίση

Thanks for the gif Valentin (http://gifmovie.tumblr.com)

Καταριόμαστε τη γενιά μας που δεν θα έχει το προνόμιο να ζήσει από μια θέση στο δημόσιο, αλλά αντίθετα, είμαστε καταδικασμένοι να μαζεύουμε τα άπλυτα της γενιάς του Πολυτεχνείου. Σκάνδαλα, πολιτικοί, μεγαλοεπιχειρηματίες με απλήρωτους εργαζομένους και ΙΚΑ, μειώσεις μισθών, κατάργηση στοιχειωδών εργατικών κεκτημένων στον βωμό των δημοσίων υπαλλήλων. Πόσα χρόνια; 10? 15? Ή μήπως θα έρθουν οι γεωτρήσεις και θα σωθούμε κάποια στιγμή υποφερτά νωρίτερα;

Με κάνει να κοιτάω πίσω, πριν 5 χρόνια, και αναρωτιέμαι πώς ζούσαμε αυτή την ευδαιμονία σπαταλώντας μισθούς κάνοντας απρόσφορα έξοδα και πόσο πιο ευσυνείδητοι καλούμαστε και αναγκαζόμαστε να είμαστε τώρα. Όσο ευτελή και αν θεωρώ κάθε κουβέντα για χρήματα, αναγκάζομαι να την κάνω, την συναντώ συνέχεια μπροστά μου. Οι άνθρωποι σκεφτόμαστε τόσο πολύ με οικονομικούς, ή, πιο εύστοχα, αριθμητικούς  όρους σε κάθε βήμα μας που είναι σαν πλύση εγκεφάλου. «Θα δω μια φίλη… πόσα θα χρειαστώ για τον καφέ;», «Θα πάμε με το αμάξι… πόση βενζίνη θα κάψει;». « Θα μείνουμε σπίτι σήμερα.. πόσο κόστισε το κρασάκι που θα πιούμε; Πόσα βατ καίει το λαπ τοπ και πόσα η θερμοφόρα;» .  

Έχω μάθει κάποιες βασικές αρχές όμως, χάρη σ’ αυτή την βλάσφημη κρίση.

-         -  Όλες αυτές οι καφετέριες είναι άχρηστες. Θα μπορούσαμε να μαζευόμαστε σε σπίτια, σε παγκάκια, να κάνουμε βόλτες περπατώντας, να κάνουμε ποδήλατο. Γιατί πρέπει να πάμε οπωσδήποτε σε καφετέρια για να περάσουμε καλά; Περνάμε όντως καλά ή είναι ένα υποκατάστατο επειδή έχουμε ανάγκη για κοινωνικοποίηση; Ή μήπως αδυνατούμε να απολαύσουμε την παρέα μας χωρίς μια Ιθάκη, έναν καναπέ καφετέριας για προορισμό; Εγλω προσωπικά θα μποϋκοτάρω την καφετέρια από την ζωλη μου στο εξής, όπως κάνω και με την τηλεόραση 3 χρόνια τώρα.  

-         - Τα μπαρ είναι άλλη περίπτωση. Έχεις και ένα φιξάρισμα ρε αδερφέ, χαλαρώνεις πίνοντας το τζιν ή το ρούμι ή το κοκτέιλ, βάζεις ένα ωραίο ρούχο ή έναν ή μια ωραίο ή ωραία συνοδό και κοινωνικοποιείσαι. Και αν δεν έχεις συνοδό, τον αναζητάς στο μπαρ υπό δυνατές ή όχι μουσικές, ελληνικές, λαϊκές, έντεχνες, ροκ, μεινστριμ, τζαζ ή ποπ. Απλά δεν παραγγέλνεις 3 ποτά, πίνεις 1. Και προσπαθείς για μπύρα ή κρασί που είναι πιο φθηνά πλασαρισμένα.

-         - Αγοράζουμε απίστευτες ποσότητες από άχρηστα αντικείμενα και καταναλώνουμε φαγητό που δεν -χρειαζόμαστε. Γιατί θέλουμε να τρώμε περισσότερο απ’όσο αντέχει το στομάχι μας; Γιατί αγοράζουμε όλα αυτά τα διακοσμητικά που σκονίζονται στα ράφια μας και μετά από κάποιο διάστημα πετάμε ή κρύβουμε κάπου; Γιατί κάνουμε άχρηστα δώρα;

-          - Εκείνοι οι μισθοί της ευρωστίας δεν θα επιστρέψουν. Τα μεροκάματα υποτιμούνται και ο υπάλληλος είναι απολύτως αναλώσιμος λόγω ύφεσης και λόγω πληθώρας αντικαταστατών του. Δεν υπάρχει ηθική και ασφάλεια και σε αυτό το πλαίσιο θα ζήσει η γενιά μας. Η υποτίμηση του κόστους ζωής έρχεται τρομαχτικά αργά και εμείς δεν προλαβαίνουμε τα έξοδα.

Εν ολίγοις, θέλω να είμαι αισιόδοξη ότι μπορούμε να ζούμε πέρα από το χρήμα και τις ανούσιες ανέσεις.

Προσωπικά, γίνομαι πιο ευτυχισμένη με ένα ωραίο κραγιόν, αλλά δεν γίνομαι ευτυχισμένη. Ευτυχισμένη γίνομαι με μια αγκαλιά, μια ωραία συζήτηση, μια ποδηλατάδα, έναν φυσικό χυμό πορτοκάλι φρεσκοστυμμένο στο σπίτι. Τι μετράει περισσότερο για εμάς : να είμαστε περισσότερο ευτυχισμένοι από την ουδέτερη κατάσταση αλλά όχι απαραίτητα Ευτυχισμένοι, ή να είμαστε Ευτυχιμένοι;