Η πιο κουλή συνέντευξη

Thanks for the gif Valentin (http://gifmovie.tumblr.com/)

Ήταν μια περίοδος ξηρασίας από άποψη αγγελιών εργασίας που με βρήκε - μοιραία - σε διάθεση αναζήτησης ενός αύριου γεμάτου ελπίδα. Αφού είχα διαπιστώσει κάποια κωλοφαρδία μου με τον ΟΑΕΔ δυο φορές στη ζωή μου, αποφάσισα να ξεκινήσω με αυτό ως σημείο εκκίνησης και έκλεισα μέσω της συμβούλου εργασίας που με εξυπηρετούσε αυτό που θεωρούσα ως την πρώτη από μια σειρά συνεντεύξεων.

Με προειδοποίησε, ασφαλώς, η σύμβουλος εργασίας ότι η θέση βρίσκεται στον Γερακα ("που 'ναι αυτό;" - βούιξε το κεφάλι μου), ενώ στο κέντρο, που είναι η κατοικία μου, δεν υπάρχει κάτι αυτην την στιγμή. "Τέλεια, θα πάω", αναφώνησα γεμάτη αποφασιστικότητα. Το μοναδικό προαπαιτούμενο για αυτήν την θέση ήταν η γνώση της Αγγλικής. "Ευκολάκι", σκέφτηκα! Πήρε η ίδια τηλέφωνο στον πιθανό μελλοντικό εργοδότη μου και έκλεισε ραντεβού εκ μέρους μου. Μόλις το τελείωσε το τηλεφώνημα, μου έδωσε την διεύθυνση, τηλέφωνο και το όνομα της εταιρίας.

Την επόμενη μέρα, όπως είχα οργανωθεί με χάρτη - "βέλτιστη διαδρομή" - και αφού είχα κάνει την έρευνα μου για την εταιρία στο ιντερνετ (δεν είχα βρει τίποτε), αναχώρησα γεμάτη απορία με τον εαυτό μου : τί δουλειά έχει μια ξενοδοχοϋπάλληλος σε μια εταιρία μάρκετινγ - γραφιστικής στο Γερακα; Εν πάσι περιπτώσει, ας πούμε ότι ήταν χειμώνας και έπληττα περιμένοντας να δω με ποιο ξενοδοχείο και σε ποιο νησί θα "έκλεινα" για εκείνη την χρονιά. Αφίχθην με μηδέν λεπτά καθυστέρηση - εντυπωσιάστηκα ακόμα και η ίδια - και έψαξα για το κτήριο της εταιρίας ρωτώντας τους λιγοστούς περαστικούς και κοιτάζοντας για αριθμούς στα κτήρια.

Όταν βρέθηκε εντός του οπτικού μου πεδίου η πινακίδα της εταιρίας μάρκετιγκ - γραφιστικής, αντιλήφθηκα την βαθιά τάση μου για υπερρεαλισμό στη ζωή μου : ήταν πέραν περιγραφής, μία φωτεινή επιγραφή σαν να είχε βγει από φυλλάδιο σούπερ μάρκετ, στις σελίδες του ζαμπόν όμως, με λεπτομέρειες που έμοιαζαν ζωγραφισμένες από πεντάχρονο παιδί. Με θάρρος και ολίγον μπερδεμένη, προχώρησα χτυπώντας το κουδούνι. Η πόρτα άνοιξε και ανέβηκα τις σκοτεινές γυψοσανιδένιες σκάλες για να με υποδεχτεί στον πρώτο όροφο ο μεσαίου αναστηματος, μεσήλικας, ασπρο-μακρο-μάλλης πιθανός εργοδότης μου.

"Εντάξει, εγώ έχω λάβει τρεις χιλιάδες βιογραφικά και έχω δει πενήντα άτομα / Γίνεται χαμός έξω από ανεργία και επιλέγω εσένα / Πες μου για την οικογένεια σου / Πες μου, σ'αρέσουν οι πίνακές μου; αυτό είναι το αντικείμενο της εταιρίας μου και με βάση το καινούργιο πρότζεκτ που θα τρέξεις εσύ, θα έρθει η ανάπτυξη στην Ελλάδα από επιχειρήσεις σαν την δικιά μου "

Το καταπληκτικό πρότζεκτ ήταν αντάξιο, πράγματι, των προσδοκιών μου για μια σουρεαλιστική εικονική πραγματικότητα που θα διαδραματιζόταν στο κεφάλι μου τις επόμενες στιγμές. Είχε ο εργοδότης μου - ο μελλοντικός, καθώς θεωρούσε βέβαιο ότι μου έκανε χάρη και θα ξεκινούσα αύριο κιόλας - ανακαλύψει μια on-line image gallery και την είχε αγοράσει σε φοβερή τιμή, με απίστευτο αριθμών ΕΡΓΩΝ ΤΕΧΝΗΣ- πραγματικών! Δηλαδή πίνακες καλλιτεχνών, περασμένους σε ψηφιακή μορφή, με δικαιώματα διανομής και χρήσης κατ' αποκλειστικότητα δική του.

Ε, λοιπόν, αυτά τα έργα τέχνης, με μια πρωτοποριακή μέθοδο που είχε αναπτύξει ο (μοναδικός, όπως ανακάλυψα ιδίοις όμασι) υπάλληλος της εταιρίας η οποία θα φέρει την ανάπτυξη στην Ελλάδα, υφίσταντο μια ειδική επεξεργασία που λέγεται φώτοσοπ (τί κάνει η τεχνολογία!) και τοποθετούνταν μεσα σε αυτά διαφημιστικές λεζάντες. Για παράδειγμα, ανάμεσα στη νεκρά φυση κάποιου πίνακα, κότσαρε και ένα λογότυπο της "νουνού", σε ένα λιβάδι με ρυάκια και δέντρα, μια φωτογραφία της "χάινεκεν", ή δίπλα σε ένα βάζο με τριαντάφυλλα και με ένα βιολί ακουμπισμένο στο τραπέζι, κότσαρε και το λογότυπο της "νες καφέ". Η ιδέα ήταν τόσο πρωτοποριακά δυνατή που τα έργα αυτά με τις κοτσαρισμένες λεζάντες θα γίνονταν εξαγωγή στο εξωτερικό ("μα, γιατί μόνο με εξαγωγές θα σωθεί η Ελλάδα").

Εκεί κάπου έμπαινα εγώ, η τυχερή, στο παιχνίδι. Θα τηλεφωνούσα αδιαλείπτως σε εταιρίες του εξωτερικού (εξού και η αγγλική ως προαπαιτούμενο προσόν της αγγελίας), που διανείμουν τέτοια καταναλωτικά προϊόντα για τα οποία κάνουν προωθητικές ενέργειες (καμιά diageo, για παράδειγμα). Θα τους ενημερώνω για τα καταπληκτικά αυτά έργα τέχνης με τα οποία μπορούν να διακοσμήσουν μια καφετέρια ... αντί για εκείνα τα αντιαισθητικά ποτηράκια και σουβεράκια με το λογότυπο του προϊόντος. Άσε που θα τους ευγνωμονούν οι ιδιοκτήτες των μπαρ και των καφετεριών που θα έχουν την ευκαιρία να έχουν ένα έργο τέχνης στον χώρο τους. Σε ό,τι αφορά τα λοιπά της περιγραφής της θέσης εργασίας μου, θα είχα μια 10ωρη βάρδια τουλάχιστον, θα πληρωνόμουν 480 ευρά και γα αρχή -εφόσον ήμουν επιδοτούμενη άνεργη από τον ΟΑΕΔ, θα συνέχιζα να λαμβάνω το επίδομα ανεργίας μου και αυτός δεν θα με έβαζε στο ΙΚΑ μέχρι να αρχίσει να βγάζει τα έξοδα της επένδυσής του.

 Σφίξαμε τα χέρια και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την επόμενη κιόλας ημέρα στις 9 το πρωί - μέχρι τις 7 το απόγευμα, κατά το ελάχιστο. Από το κέντρο στο Γερακα.