Αθήνα: Οδηγίες Επιβίωσης για το ιστορικό γκέτο.

Thanks for the gif Valentin (http://gifmovie.tumblr.com/)

Είμαι γνήσιο παιδί του ιστορικού γκέτο. Φέρτε στο νου Πλατεία Βάθη (επισήμως γνωστή ως Πλατεία Ανεξαρτησίας, που μ αρεσει να παραφράζω σε Πλατεία Εξαρτησίας), συμβολές Αχαρνών, Λιοσίων και Μάρνη... 2 τετράγωνα πιο πέρα. 

Δεν δραματοποιώ καταστάσεις γιατί βλέπω στα μάτια του ακροατηρίου μου την απορία: "και πως ζεις?". Εξάλλου, αν δραματοποιούσα την κατάσταση απλά θα τρόμαζα περισσότερο και θα έπρεπε να εγκαταλείψω και γω, όπως τόσοι και τόσοι παιδικοί φίλοι. 

Εχω παλέψει για την τσάντα μου 2-3 φορές, φέτος μόνο. Έχω υποστεί τον εξευτελισμό του χουφτώματος  στα μπροστά ή στα πίσω σημεία του σώματός μου 1-2 φορές φέτος, μόνο. Έχω φοβηθεί και έχω μυρίσει στον αέρα τον κίνδυνο. Εχω δει την φτώχεια. Μου έκανε καμάκι ένας άστεγος τις προάλλες και αφού τον αγνόησα- με ένα αχνό χαμόγελο γιατί είμαι πάντα ευγενική - μου φώναξε το e-mail του "erotas16@yahoo.gr". Νομίζω. Σήμερα σε ένα φανάρι ένοιωσα κάτι και κοίταξα τριγύρω μου και είδα δυο μελαψούς να έρχονται κατά πάνω μου με φόρα. Ήξερα, το έχω ζήσει πολλές φορές. Με έναν γρήγορο ελιγμό κουνήθηκα και τους απέφυγα κρατώντας σφιχτά την τσάντα μου... "Τι θες?", μου φώναξε αγριεμένα ο ένας, ο ψηλός, καθώς απομακρυνόταν και κοίταζε πίσω τη λεία του... "Τι κοιτάς?". Σε μένα πήγαινε, που δεν  έχασα λεπτό την ψυχραιμία μου.

Εχω μάθει και κατατάσσω την εγκληματικότητα που συναντώ στην Πλατεία Βάθη.

Κανόνας 1ος: όταν είναι δύο, είναι για ληστεία. 

Κανόνας 2ος: όταν είναι ένας είναι για χούφτωμα - βιασμό (δοθείσης της ευκαιρίας). Σημείωση, δε, πως οι μοναχικοί χουφτωμανείς είναι οι μετέπειτα άγριοι βιαστές. Γιατί δεν ξεκινάς από το μηδέν. 

Κανόνας 3ος: Όταν είναι πάνω από δύο, είναι για κακό. Υιοθετείται η ψυχολογία της αγέλης και μπορούν είτε να σε αγνοήσουν, είτε να σε κατασπαράξουν. 

Κανόνας 4ος: Τέρμα πια η ταυτότητα. Η μάλλον, τέρμα όλο το πορτοφόλι. Έτσι, για να μην πάρουν καμιά ικανοποίηση. Τσεπούλες και πάλι τσεπούλες. 

Κανόνας 5ος (και σημαντικότερος): ΌΧΙ ΦΟΒΟ. Μυρίζονται τον φόβο και σε νικούν μόνο με την ιδέα. Πρόσφατα, περπατούσα στο δρόμο, 2 τετράγωνα από το σπίτι μου. Ξαφνικά, βλέπω 2 τύπους να προχωρούν αμέριμνα με κατεύθυνση προς εμένα, και καταλαβαίνω πως έχουν στο νού τους το κακό. Έχει βραδιάσει. Δεν έχω να στρίψω και αναγκαστικά, συνεχίζω στη μέση τπυ δρόμου - ποτέ στο σκοτεινό πεζοδρόμιο. Και μόλις πλησιάζω και μένουν 2 μέτρα και βλέπω πως δεν έχει στρίψει ούτε στο ελάχιστο, κάνω μια πάυση, τον κοιτώ στα μάτια και τον προσπερνάω κρατώντας όσο περισσότερη απόσταση μπο΄ρω να αναπτύξω. Δεν έστριψα μόλις τους είδα γιατί θα φαινόταν φόβος, Δεν έδστριωα ειψα μόλις είδα ότι αυτός δεν έκανε άκρη αλλα πλησίαζα γρήγορα και σταθερά όπως θα προχωρούσα αν δεν τους είχα δει. Κάνει και αυτός ένα ίχνος ελιγμού να με πειράξει αλλά αλλάζει γνώμε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου και αντίθετα με βρίζει. Τον αγνοώ και με γρήγορο και σταθερό βήμα συνεχίζω την πορεία μου. 

Δεν είμαι πρότυπο. Εχω την πολύ απαισιόδοξη διαίσθηση πως κάποια μέρα η φτώχεια που πλήττει αυτόν τον αξαθλιωμένο λαθρομετανάστη, μαζί με την καταπισετική νοοτροπία της χώρας από την οποία προήλθε, θα παραμερίσει κάθε κανόνα και θα με στειλει στην άβυσσο ενός ειδεχθές εγκλήματος. Και τότε, πάλι θα ξεσηκωθεί ο κόσμος, όπως τώρα με τον άνθρωπο που κρατούσ ετην κάμερα και πήγαινε στο μαιευτήριο... Αλλά, και τι? Ποιος θα δώσει λύση στην αιτία? Η βία της αντίδρασης? 

Ποιος μιλά για Ιστορικό Γκέτο? Ποιος είναι αυτός που νομίζει ότι μπορεί να γραπωθεί από αυτό το θέμα και να αναδείξει το πρόβλημα? Ποιος Καμίνης, ποιος Τσίπρας, ποιος Πρετεντέρης? Ποιος φοιτητι-κνιτης, ποιος αγωνας του ΠΑΜΕ? Ποιος τολμά να μου πει να συμμετάσχω σε απεργία? Ποιος είναι ο αναρχικός - ανθρωπιστής που έχει το θράσσος να μιλά για ανθρώπινο πόνο, ή μάλλον... ΠΟΥ ΜΕΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΚΥΡΙΟΙ?