Πίτιγκρίλι

Thanks for the gif Valentin (http://gifmovie.tumblr.com)

Βιβλία Κρίσης (κάθε είδους)

"...μάθετε, κυρία μου, πως αγαπώ πολύ εκείνους οι οποίοι ακουμπούν σκάλες στα σύννεφα και πως θα ένοιωθα ευτυχισμένος να μπορώ πάντοτε να φτερουγίζω στον κόσμο των ονείρων, σηκώνοντας ψηλά, όσο πιο ψηλά γίνεται, τις φωλιές μου, σαν τους γαλάζιους χαρταετούς, τις σελίδες του βιβλίου μου που μιλάνε για έρωτα! Το ξέρω, πως θα ήταν πολύ καλύτερα να βλέπουμε πάντα τον έρωτα, έτσι όπως τον ονειρευόμαστε παιδιά! Όλα τα παιδιά είναι ονειροπόλα, κάποια όμως από αυτά, μεγαλώνοντας, παραμένουν παιδιά, αυτοί είναι οι ποιητές . Οι άλλοι, γίνονται άντρες, αυτοί είναι οι μπακάληδες.."

Η ' Παρθένος των 18 καρατίων' του Πίτιγκρίλι βρισκόταν σε μια γωνιά στο σπίτι μου στο χωριό μου, και θυμάμαι να ρίχνω κλεφτές ματιές στο βιβλίο με τον χυδαίο τίτλο, από όταν ήμουν παιδί. Τώρα είμαι 26, προσπαθώ να παραμένω παιδί. Το βιβλίο αυτό, φέτος, για πρώτη φορά αποφάσισα να το διαβάσω, σκεπτόμενη τον πατέρα μου που ήταν δικό του και έφυγε από την ζωή. Πόσο πρόστυχο και μπανάλ μπορούσε να είναι; Με αυτό το εξώφυλλο με μια κοπέλα σε πράσινο και άσπρο και τη λέξη 'Παρθένος'... Το ξεκίνησα ένα πρωινό, το πήρα μαζί στην παραλία  την ερημική, το πήρα μαζί στην παραλία την κοσμική (κρύβοντας το εξώφυλλο, μην το περάσει κανένας για πορνογράφημα) και το τελείωσα με κλάματα και με μια ελαφρά κατάθλιψη που γέννησε ένα ποίημα στο χάραμα. 

Ο Μάουρο είναι μποέμ, νέος, ανεξάρτητος και ωραίος, εγκλωβισμένος στο πάθος  του για την πενηντάρα μεγαλοηθοποιό, σε μια σχιζοφρενική και παρανοϊκή σχέση που του κοστίζει όλη του την ζωντάνια. Γνωρίζει την Μέλισσα η οποία είναι μοντέρνα, αυθεντική, αιθέρια και παρθένα και τον απελευθερώνει από τον ψεύτικο κόσμο των παιχνιδιών και του εγωισμού της σχέσης του με την ηθοποιό. Μέσα από μια διαδρομή με περιγραφές στην φύση, τα ήθη και τα πρέπει, η  Μέλισσα και ο Μάουρο γίνονται εραστές. Όχι όμως από τους εραστές που 'δίνονται πάνω σε σεντόνια τσαλακωμένα  από τουρίστες, βρομισμένα από αρβιλίδα και μουσκεμένα με ιδρωτίλα, αλλά στο βασίλειο του γαλάζιου, κάτω από τον ήλιο, πάνω από το υγρό χορτάρι'. 

Δεν είναι όμως και εραστές που θα φθαρούν με τον γάμο. Έτσι, μπροστά στην κρίση με τον πατέρα της Μέλισσας να πιέζει να αποκαταστήσει την κόρη του, ο Μάουρο αρνείται να καταδικάσει σε θάνατο τον έρωτά τους και δηλώνει τη αγάπη του για μίσος, και η Μέλισσα θυσιάζεται σε έναν αηδιαστικό γάμο που ικανοποιεί όσους κοιτούν 'μέσα από τα κιάλια της ηθικής'. Από την βρωμιά της σχέσης με την ηθοποιό, στον αγνό έρωτα χωρίς τις μικροπρέπειες των ηθικών απαιτήσεων, και από εκεί στη κρίσιμη απόφαση του χωρισμού και του θανάτου: του πραγματικού και του πνευματικού, για τον Μάουρο και την Ιλούσκα - που πλέον δεν είναι η Μέλισσα- αντίστοιχα. 

Πού βρίσκεται η κρίση; Μα, όχι στην οικονομία, ούτε στον θεσμό της οικογένειας, ούτε καν στην κοινωνία. Η κρίση είναι η ίδια η ματαιότητα της ύπαρξης: ζούμε για λίγες μέρες ολοκληρωμένης και αγνής αγάπης,  αυτής της αγάπης που δινόμαστε στον άλλον χωρίς παράπλευρες σκέψεις για το μέλλον, την ηθική, τον εγωισμό, αλλά μόνο για το παρόν και μόνο γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσικό και πιο αθώο από αυτήν, όσες φορές και αν το έκανες, και όπως και αν το έκανες με άλλους εραστές. Και αυτές οι μέρες δεν είναι παρά μια σταγόνα στην υπόλοιπη ζωή μας, γιατί έρχεται νομοτελειακά μια στιγμή που χάνεται η ομορφιά και φθείρεται για να κάνει τον κύκλο της. 

Και μπροστά στην προσωρινότητα της ευτυχίας, ο άνθρωπος πλήττεται από μία κρίση που αδυνατεί να αντιμετωπίσει.  Αυτή είναι η κρίση, γιατί αν ήσουν δίπλα στον άνθρωπο που κάνει τα μάτια σου υγρά, που νιώθεις ότι η καρδιά σου ακούγεται στο διπλανό δωμάτιο, που εισπνέεις τον αέρα που εκπνέει σαν να ναι οξυγόνο... δεν θα υπήρχε κρίση οικονομική! Δεν θα υπήρχε ο κόσμος, θα υπήρχε μόνο εκείνο το δωμάτιο που όλα είναι απόλυτα φυσικά.   

Πιτιγκρίλι λοιπόν, του οποίου τα διηγήματα είχαν την ατυχία να διαβαστούν παλιότερα στην Ελλάδα σαν πορνογραφήματα, και δεν γνωρίζουμε πολλά για την ζωή του. Πιτικγρίλι γιατί η πιο ρομαντικοί ξέρουν για ποια αγάπη μιλώ...