Η πιο κουλή συνέντευξη

Thanks for the gif Valentin (http://gifmovie.tumblr.com/)

Ήταν μια περίοδος ξηρασίας από άποψη αγγελιών εργασίας που με βρήκε - μοιραία - σε διάθεση αναζήτησης ενός αύριου γεμάτου ελπίδα. Αφού είχα διαπιστώσει κάποια κωλοφαρδία μου με τον ΟΑΕΔ δυο φορές στη ζωή μου, αποφάσισα να ξεκινήσω με αυτό ως σημείο εκκίνησης και έκλεισα μέσω της συμβούλου εργασίας που με εξυπηρετούσε αυτό που θεωρούσα ως την πρώτη από μια σειρά συνεντεύξεων.

Οι επικίνδυνες συμπεριφορές στο σεξ

Thanks for the gif Valentin (http://gifmovie.tumblr.com/)

Υπάρχει στην Αθήνα - και σε κάποιες  περιοχές της Ελλάδας -  ένα κέντρο  ( http://athcheckpoint.gr/) όπου μπορείς δωρεάν να κλείσεις ραντεβού και μέσα σε 2-3 λεπτά να περάσεις - ή όχι - το τεστ για τα αντισώματα του HIV. Τα 3 λεπτά διαρκούν στην πραγματικότητα μία ώρα όμως, επειδή το θέμα του AIDS είναι τόσο σκιώδες, τόσο βαρύ που είναι απαραίτητη μια συζήτηση για τις πρακτικές της σεξουαλικής μας ζωής και πως θα προλάβουμε την επαφή με το ιικό φορτίο κάποιου συντρόφου που δεν γνωρίζουμε αν είναι φορέας ή όχι.

Πυραμίδα Πόντζι reloaded: Αμγουει & Ντριμτριπς

Thanks for the gif Valentin (http://gifmovie.tumblr.com/)

Amway

Το 2008 μου είχε προτείνει ένας φίλος να μου συστήσει έναν φίλο του που είχε μια πρόταση να μου κάνει για να βγάζω επιπλέον εισόδημα. Συναντάω τον φίλο του γνωστού μου και κάνουμε ‘επαγγελματικό μίτινγκ’ στο διαμέρισμά του στην Καρνεάδου, σε ένα καταπληκτικό ρετιρέ με έναν λευκό τριχωτό σκύλο και παρόν ένας ακόμα φίλος του. Φορούσαν και οι δύο κοστούμια και κινούνταν με έναν αέρα .. επιτυχίας. Ξέρω τι σκέφτεστε:   ακούγεται πολύ επικίνδυνο να βρεθώ μόνη με δυο αγνώστους και έναν λευκό σκύλο σε ένα ρετιρέ στο Κολωνάκι. Άγνωσται αι βουλαί μου τότες.

Πλατεία Βάθης*

Στο παιχνίδι του αυτοπροσδιορισμού του κοινωνικού στάτους, ως φοιτήτρια εκτός Αθηνών, (αλλά και τώρα ακόμα καμιά φορά), αν δήλωνα ότι μένω στην Πλατεία Βάθης χωρίς να ξέρει ο συνομιλητής που βρίσκεται, έλεγα επεξηγηματικά «ε... να... κάτω, εκεί, δίπλα απ’τα Εξάρχεια». Καμιά φορά αντικαθιστούσα τα Εξάρχεια με το «κάτω απ'το Κολωνάκι». 

Οι πιο ψαγμένοι ξέρουν το τραγούδι «Έλα να μάθεις στην Πλατεία Βάθης, έλα να μάθεις, τι ζωή περνώ» της Μπέλλου και με ρωτούν με πανικό «μα πώς ζεις εκεί;». Οι δε ταξιτζήδες αναρωτιούνται «γιατί δεν φύγατε ποτέ;». Οι υποψιασμένοι με  κοιτούν με οίκτο, οι πιο πονεμένοι με αγωνία στο πρόσωπο, αυτήν που είναι σα να αναβιώνουν για κλάσματα δευτερολέπτου κακές αναμνήσεις.

Όχι επαίτης· Επαναστάτης!

Thanks for the gif Valentin (http://gifmovie.tumblr.com/)

Και εγώ θέλω για την Ελλάδα μια αυτορυθμιζόμενη οικονομία, με τον όρο ότι στις φλέβες της θα ρέει η κοινωνικότητα, όχι η κεφαλαιότητα.  Η ισχύς της οικονομικής ρευστότητας, στην πιο διαστρεβλωμένη της μορφή, γεννά τη διαφθορά, η οποία με τη σειρά της δίνει χώρο στην ψεύτικη οικονομία της ραθυμίας και της αναξιοκρατίας, των δημοσίων υπαλλήλων, των καφετεριών και της επαιτείας σε όλες της τις μορφές.

Τί με δίδαξε η κρίση

Thanks for the gif Valentin (http://gifmovie.tumblr.com)

Καταριόμαστε τη γενιά μας που δεν θα έχει το προνόμιο να ζήσει από μια θέση στο δημόσιο, αλλά αντίθετα, είμαστε καταδικασμένοι να μαζεύουμε τα άπλυτα της γενιάς του Πολυτεχνείου. Σκάνδαλα, πολιτικοί, μεγαλοεπιχειρηματίες με απλήρωτους εργαζομένους και ΙΚΑ, μειώσεις μισθών, κατάργηση στοιχειωδών εργατικών κεκτημένων στον βωμό των δημοσίων υπαλλήλων. Πόσα χρόνια; 10? 15? Ή μήπως θα έρθουν οι γεωτρήσεις και θα σωθούμε κάποια στιγμή υποφερτά νωρίτερα;

Το Σύστημα

Thanks for the gif Valentin (http://gifmovie.tumblr.com)

Δεν μπορείς να παλέψεις ένα σύστημα και να περιμένεις να νικήσεις, αλλά πρέπει να το παλέψεις. 

Οι άνθρωποι ζούμε σε πολλά μικρά και μεγάλα συστήματα, από την οικογένεια μέχρι το σχολείο και αργότερα ως ενήλικες μέσα στην κοινωνία. Υποτασσόμαστε σε κανόνες, ακολουθούμε πρότυπα συμπεριφορών, αλληλεπιδρούμε στη βάση συγκεκριμένων μοτίβων και διασχίζουμε ο καθένας το μονοπάτι του σχεδόν αφηρημένοι. Και περίπου έτσι, συνεχίζουμε σε όλη τη ζωή μας να εντασσόμαστε σε επιμέρους συστήματα γιατί μόνο περιορισμένοι νοιώθουμε ότι ζούμε, έχουμε συνηθίσει να φυλακιζόμαστε μέσα στο μικρό τετράγωνο του τρόπου σκέψης μας, στο οποίο κινούμαστε. Όντας μέλος ενός συστήματος, όσο ακολουθούμε τον τρόπο σκέψης των μελών που άρχουν του συστήματος, είμαστε ασφαλείς και ανήκουμε σε αυτό το σύστημα… Μα, ασφαλώς! Θα ήταν τόσο μοναχικά στον κόσμο αν δεν άνηκες κάπου!